India's number ONE Marathi blogger by Momspresso Marathi
“वहिनी, आज बाहेर खाणार आहे ग मी, आज जरा प्लानिंग आहे वुमेन्स डे ला काही करायचं त्याची, आज टिफिन नको ग.” “अग सारखं काय बाहेर खातेस, गेल्या चार दिवसापासुन काही ना काही आहे तुझं.” “वहिनी, वुमेन्स डे वीक सुरु आहे, ऑफिस मध्ये मज्जा असते, अवार्ड फंगशन आहे आज. आणि नंतर आम्ही वुमेन्स डेला आम्हीं साऱ्या …
अनु आणि अंकित हातात हात धरून, गाडीकडे निघाले, समोर आई दिसली, अनुने हात सोडला, तोच अंकितने तिचा हात धरला आणि आईजवळ आला, “आई निघायचं ना आपण पण, तुम्ही व्हा पुढे मी येतो मागून. जरा आवरून घेतो इकडे.” आईने होकाराची मान हलवली आणि अनुला गाडीत बसण्यास नजरेने इशारा केला. अनुने एक नजर अंकितकडे बघितलं, आणि ती …
नववर्षाचा उत्साह जरा उतरला, काय करायचं काय नाही हे ठरवून झालं आणि नवीन वर्षाच्या पहिल्या सणाने दस्तक दिली, सुंदर सुंदर भेटीच्या वस्तू, हळदी कुंकवाचे भांडे, सजावटीच सामान बाजारात बघून तिच्या अंगाला काटे आले होते. लहानपणीचे ते निरागस दिवस आठवत होते, मैत्रिणींसोबत वाणासाठी हिंडणं आणि गेम खेळत आवडती वस्तू उचलणं , मग जरा रुसणं आणि तिळाचा …
घरातल्या कामाच्या गडबडीत रेणूला, तिच्या आईला फोन करण्याचा राहून गेलेला. तिच्या मुलीला सुट्टी होती आणि नवरा अनिकेश उशिरापर्यंत घरी येत असल्याने, सासऱ्यांचही तिलाच बघावं लागत होतं. ते आजारी होते महिनाभरापासून. आणि सासूच्या डोळ्यांनी कमी दिसत होतं मग त्याही कामात मदत आणि सासऱ्यांची काळजी हवी तशी घेवू शकत नव्हत्या. नणंद राणीही दिवाळीच्या सुट्टीत मुलांना घेवून काही …
“ताई मी निघाले, उद्या यायला जरा उशीर होईल.” मंदा दारात चपला घालतांना म्हणाली “अगअग, जरा हळू, पडशील.” तिथेच बसून पेपर वाचत असणारा राजन तिला म्हणाला. “साहेब, घाईत आहे, निघते.” मंदा दार उघडत म्हणाली आणि झपझप पायऱ्या लांघात खाली गेलीही. पेपर सोडून राजन तिच्या मागेच दारापर्यंत गेला, ती कुठवर गेली हे पाहत हो जरा दाराच्या बाहेरही …
समाजात रूढलेलं बोचणारं सत्य, डबल स्टॅण्डर्ड…. काल अनघाने फोन केलेला, खूप त्रासली होती, विषय नेहमीचा. तिची नणंद आणि ती, आता नणंद बाई मोठ्या शिकलेल्या, आणि भारीच, ही आपली गावातली गवु, पण मोठे स्वप्न आणि खूप काही करण्याची तिची जिद्द, गावातून एकटीने शहरात जाऊन पदवी शिक्षण घेतलेलं. शिकली आणि सुंदर, मग काय, शहरातल्या हौसी संस्कारी जाधवांच …
आशिष येण्याची वेळ झाली होती, अरुणाने चहा ठेवला आणि ती जरा बैठक आवरत होती, जरा गरगरलं, तिने लक्ष दिलं नाही. आता ती झाडू हातात धरायला गेली पण तिला झाडू दोन-दोन दिसायला लागले. डोळ्यासमोर बोंगाडे कोळी नाचत होते तरही सवयी प्रमाणे लक्ष न देता डोळे चोळत तिने झाडू पकडला. आता मात्र जास्तचं गरगरलं. तिथेच डायनींगची खुर्ची …
ही कथा विश्व मराठी परिषदे कडून जगभरात घेण्यात आलेल्या COVID-19 स्पर्धेत, वेदिशी मराठी गटातून उतेजानार्थ दुसरा क्रमांक घेवून विजेती आहे. शिवाय हि कथा आंतरराष्ट्रीय स्तरावर एक वेगळा विषय म्हणून गौरवल्या गेली आहे. एक सत्य कथा … जपानच्या योकोहामा शहरातून डायमंड प्रिन्स नावाच्या इंग्लडच्या जहाजाने त्याचा प्रवास साधारण एक महिन्या आधी सुरु केलेला. परतीच्या पंधरा दिवसात …
सानिका रोज ऑफिस संपवून घराकडे निघायची, आज जरा ऑफिस मध्ये दुर्गापूजा होती सगळा निवांत होता, घरी आईला फोन केला, “आई मला जरा यायला वेळ होईल, तरी आठपर्यंत पोहचते. नवरात्रीचे दिवस आहेत सगळीकडे धाम धूम असतेच, काळजी करू नको.” साधारण ७ वाजता सानिका निघाली, बसची वाट बघत होती. समोरून येणारी बस भरून आली पण घरी वेळेत …
आज कोर्टाच्या पायऱ्या चढतांना, अचानक सुमीच लक्ष त्याच पायऱ्या आनंदाने उतरणाऱ्या एका नवविवाहित जोडप्यावर पडलं. प्रत्येक अँगलने फोटो घेत होते दोघेही. सोबत फारसं कुणी मोठं दिसत नव्हतं. मित्र मैत्रिणी दणादण फोटो घेत होते. त्या छोटाश्या घोळक्यात आनंद ओसंडून वाहत होता. आणि सुमी एकटीच होती. बघून सुमीला तिचे दिवस आठवले, तिनेही पळून जाऊन लग्न केलेलं, दोन …
म्हणतात वेटिंग पिरीयड प्रत्येकाने कुठे ना कुठे अनुभवला असतोच. त्या पिरियड मधल्या यातना, मानसिक त्रागा, विचारांची ओढा-ओढ, त्याची त्यालाच माहीत असते. एखाद्या व्यक्तीचं यश नजरेत भरतं, पण त्याने सहन केलेला हा जीवघेणा वेटिंग पिरियड क्वचितच आपल्याला दिसतो. असो, जरा जनरल विचार करूया, वाट आपण प्रत्येकाने बघितली आहे, बघतोय आणि पुढेही बघणारं …. दवाखान्यात, दुकानात, देवळात …
दिवसभराचे काम करून थकलेल्या माधवीचा डोळा पलंगावर पडल्या पडल्या लागत होता, सुमेध त्याचं काम करत खोलीत होताच, तिच्याकडे बघूनहि त्याने लक्ष दिलंच नाही, नुसती मान हलवली, आणि भाव अशे होते जणू तेच सारे शब्द बोलून गेले होते, कसली थकते ही, करते तरी काय दिसवसभर… माधवीचे डोळे लागत होते तरीही तिने एक शब्द म्हटला, “झोपते रे …
मनालीने कॉफी बीन्स उकळायला ठेवल्या होत्या, त्याच्या उकळण्याचा आवाजात तिने त्याच्या त्या उग्र वासाला नसा नसात शिरू दिलं. एक मोकळा श्वास घेतला. दूध तापायला ठेवलं. नेहमीचा कप काढला. अचानक तिची नजर स्वयंपाक खोलीतल्या वॉचवर पडली, “ओ नो , इट्स अर्ली मॉर्निंग यार…. आता अजून परत ह्या कॉफीने जागरणं होणार आणि उद्या काही माझं खरं नाही. …
आधीचे भाग इथे वाचा https://www.manatalyatalyat.com/search/label/%E0%A4%95%E0%A4%BE%E0%A4%A6%E0%A4%82%E0%A4%AC%E0%A4%B0%E0%A5%80%20%E0%A4%95%E0%A4%A5%E0%A4%BE?&max-results=8 (आता पर्यंत- सानुचा नकार राजनला कळला होता आणि बाबांनाही, राणी राजनला पसंत होती पण त्याच्या घरच्यांना सानू सून म्हणून पसंत होती. आता पुढे ….) पाहुणे निघाले होते निर्णय अर्धा सोडून, राजन गडबडला होता, राणी पसंत होती त्याला पण सानूने नाकारलं होतं हे सांगू कसा घरी हे त्याला कळेना झालं होतं. …
आठ वाजले होते तरी अमृता आज उठली नव्हती, इकडे हॉल मध्ये सर्वांची तारांबळ उडाली होती, सासूबाई सारख्या मुलाला फोन करत होत्या पण तो काही उचलत नव्हता. त्याची सुट्टीच होती आज मग झोपला होता मस्त. पण अमृताला ऑफिस होतं तरीही ती उठली नव्हती, सासू ममताने मग मुलीच्या खोलीत डोकावलं तीही अजून झोपली होती. ममता तिच्या जवळ …
मंगलाने आज सर्वच काम भराभर आवरली,” ये माय, थाप वो गवऱ्या लवकर, मले आज लवकर जाऊन येवाच हाय….” असा जोराचा आवाज देऊन ती गोठयात शिरली, तिची गाय तिला बघताच उभी झाली आणि आनंदाने तिच्याकडे बघू लागली, मंगलाने तिला कुरवाळलं, “चाने, आज आपल्या संगुचा काय म्हणता तो इंटरव्हिएव आहे त्या टिवि वर मले लवकर याचं हाय …
सुहासिनी आज मुलींचे फोटो घेवून बसली होती, लग्न जुळवून आणणारे माधव काका आले होते ना! सुहासिनीचा तोरा असा कि तिला तर तिच्या मुलासाठी, मुलगी दिसायला विश्व सुंदरी हवी होती, वागणुकीने शांत, संस्कृती जपणारी, मोठ्यांचा मान ठेवणारी, मुख्य म्हणजे शिकलेली, आणि घराण्याला शोभणारी . खेड्यातली मुलगी नकोच असा शब्दच होता तिचा, का तर म्हणे तिला राहणीमानाचा …
दुपारची वेळ होती, ममता तिच्या बहिणीला फोन करायला लागली, लहान बहीण मनू, तिची लहान मुलगी आजारी होती, असं कळालं होतं ममताला. ममता नावाप्रमाणे मायाळू, सालस, सतत सभवतालच्या लोकांची काळजी घेणारी. दुपारच्या निद्रेनंतर तिचा वेळ सर्वांची चौकशी करण्यात जायचा. हा .. हे मात्र खरं, तिला कुणी स्वतः हुन फोन करत नव्हतं. कुणाला फोन लावला कि समोरचा …
पहिला भाग http://www.urpanorama.com/13714/ दुसरा भाग http://www.urpanorama.com/13719/ तिच्या डोळ्यावर टोर्च चा प्रकाश पडला आणि तसाच तिचा कुणीतरी हात धरला, जरा सावरलीच तर तिला कुणीतरी थोपकाडीत दिली, ती खाली पडली, जरा चेहऱ्यावरची केसं सावरत ती बघायला लागली, समोर माधवराव उभे होते , “मला वाटलच होतं तू असं काही करणार म्हणून, मी पराहाच देत होता. पळून जातेस काय …
पहिला भाग इथे वाचा http://www.urpanorama.com/13714/ तिच्यात हरवलेला आणि हादरलेला अंकित मनातून कावरा बावरा झाला होता. काहीच त्याला सुचेना, त्याने तिच्या हातातून त्याचा हात काढला. उभाच झाला, “तू काय बोलती आहेस. नाही नाही . “”नाही काय म्हणतोस, नाही च हो करायला आली आहे मी.” ती त्याच्या कडे बघत होती आणि तो अडचणीत आल्यासारखा हरवला होता. दोघांत …
आज दहा वर्ष झाली होती मोनिकाला गावातल्या शाळेत काम करतांना. इंजिनिअरिंगची डिग्री असूनही गावातल्या शाळेत सायन्स आणि गणित शिकवायची. गावात मान होताच तिला. गावातल्या शाळेत शिकतांनाही ती नेहमी एक फरक सहज टीपायची. शाळेतल्या मुला मुलींमध्ये स्वतः आईवडिलांकडून होणार प्रेमाचा भेदभावही नजरेतून सुटत नव्हता तिच्या. सगळं सुरळीत सुरु होतं तीच घरात आणि गावात एवढी रुळली होती …
पहिला भाग इथे वाचा http://www.urpanorama.com/13661/ती रात्र तशीच गेली रंजूची, नकोनको त्या विचाराने ग्रासलं होतं मन तिचं. मधेच मुलाला कवेत घेत होती आणि तिचा हुंदका दाटत होता पण रडावस वाटत नव्हत. किळस येत होती स्वतःची कि त्याची कि त्या घाणेरड्यापणाची. पहाटे पहाटे तिचा डोळा लागला. मुलाला खुशीत घेवून जरा वेळ मन झोपी गेलं होतं. सकाळी राजनने आवाज …
राजन ऑफिस मधून आलेला, जरा फ्रेश झाला आणि सोफयावर बसला, तिथेच जवळ असलेल्या सॉकेट मध्ये त्याने मोबाईलचा चार्जिंग केबल लावला. मोबाईल हातात घेतला, पासवर्ड टाकता टाकता त्याने रंजनाला आवाज दिला, “रंजू आज चहा मिळणार ना? एव्हाना घेऊन येतेस आज काय आम्ही असच बसायचं.” “अहो ठेवला होता पण दूध फाटलं, जाता का जरा समोरच्या दुकानात, घेऊन …
आज रेणूला माहेरी येवून तीन महिने पूर्ण झाले होते. पंधरा दिवसांनी तिच्या लग्नाची वर्षगाठ होती. रेणू आणि रोहितचा प्रेमविवाह होता. दोघेही एकाच कॉलेज मध्ये होते. कॉलेज संपल्या नंतर रोहितला उत्तम नौकरी लागली. दोघांनीही लग्न करण्याचा निर्णय घेतला होता. घरच्यांनी लग्नाला नकार दिला तर सरळ कोर्ट मॅरेज करणार अशी धमकीच दिली दोघांनी. मग काय शुभमंगलम सावधान …
पहिला आणि दुसरा भाग http://www.urpanorama.com/13569/ तिसरा भाग इथे वाचा http://www.urpanorama.com/13638/ मनोज ने ताडनक ईशाच्या माहेरी फोन लावला, चिडचिडत सर्व सांगितलं, ईशा गुमान पलंगावर बसून होती, जणू मनात एक सुप्त ज्वालामुखी धकधकत होता पण फुटत नव्हताच. मनोजने त्याच काम केलं होतं, घरात पार शांतता होती, मधेमधे त्याला एक झटका यायचा आणि तो परत रागाने तीलमिलत ईशाची …
पहिला आणि दुसरा भाग इथे वाचा http://www.urpanorama.com/13569/ दिवसं जात होती, शारुने एअर होस्टेसच्या ट्रेनिंगचा फॉर्म रुद्रच्या मदतीने भरून घेतला होता. तिच्यामागे तिच्या आईची सारखी कुर कुर असायची, “कशाला भरतेस, तुझ्या लग्नाच्या गोष्टी सूर होतील आता, सुधीरला नाही आवडायचं.” पण शारू ने उघड्या डोळ्याने स्वप्न बघितलं होतं, जे तिला बंद डोळ्याने रोज पूर्ण होतांना दिसत होतं. …
शारूला सुधीर पिकअप करायला कॉलेज मध्ये आलेला, गेटच्या बाहेर तो स्वतःचा गॉगल डोळ्यावर घालून बाईकच्या आरश्यात डोकावत मटकत होता. येणाऱ्या जाणाऱ्या कॉलेजच्या मुलीनांहि टापा टापी सुरु होती. मुलीही त्याला बघून हसत होत्या. सुरु होतं त्याचं टाईमपास करणं. त्याच्या त्या उंच धिप्पाड आणि गोऱ्या रंगावर तो काळासा गॉगल जणू गोरे गोरे मुखडे पे काला काला चष्मा …
लग्न झालं आणि सर्व कसं बदललं होतं, साडी कधीही न घालणारी साडी घालत होती. आईने बजावलं होतं, घरचे म्हणे पर्यंत सलवार घालायचा नाही, डोक्यावर पदर घ्यायचा. नजर खाली ठेवून बोलायचं, प्रत्येक गोष्टीला हो म्हणायचं. सगळं काही लतिका पाळत होती. जर नवरीचे चार दिवसं नवलाईचे जगावे आणि इथल्या लोकांच्या मनात शिरावं म्हणून तीही सगळं मनापासून करत …
प्रत्येक स्त्री हि ऊर्जा स्रोत असते. आता ती स्त्री ऊर्जा कशी वापरायची हे ज्या पुरुषत्वाला कळलं त्याने संसारिक पुरुषार्थ साध्य केला असं माझं मत आहे. अर्थात, माझ्या मताला मान्यता द्यावीच असं काही माझं म्हणणं नाहीच. नवरा मलाही आहेच! आणि सगळे नवरे लग्नापासून नवरेच असतात, आपण बायका मात्र नवरीच्या बायको होतो. असो ! आता संस्कृती, संस्कार …
आराध्याची पाहिलं वटपौर्णिमा, घरात अगदीच सुंदर वातावरण, सासू तशी खमक्या स्वभावाची पण चालवून घेणारी कारण सून लाडाची होती तिच्या. अनिकेश तिला लग्नाच्या तब्ब्ल १५ वर्षाने झालेला. मग त्याचंच लग्न सर्व घराण्यात उशिरा झालेलं. सासू प्रत्येकाच्या सुनीच कौतुक बघून होत्या आणि आता तिच्या सुनेची पहिली वटपौर्णिमा येवून ठेपली होती. आराध्या पेक्षा सासूलाच नवल होतं सुनेच्या पहिल्या …
किती ना ही अद्भुत रचना त्या रचनाकाराची….? स्त्रीला रडण्याची कलाही अवगत आहे. अश्रू पडत नसले तरी मन ओक्साबोक्शी रडत असतं. अरुंधती आज पलंगावर त्राण नसलेलं शरीर घेवून पडून ओक्साबोक्शी अशी रडत होती पण आवाज फुटत नव्हता. आवाजही कंठात कोंबला होता. आशेची किरण दिसत नव्हती, कसं होणार पुढे म्हणून बरसत होत्या विचारांच्या धारा, कळकळत होत्या भावनांच्या …
नातं कुठलंही असू देत … काहीच नसतं विश्वासाविना… नाहीतर नातं गुदमरतं .. श्वासाविना ….. बऱ्याच दिवसांनी सुट्टी होती मग नितीन आणि नलिनी मुलीला घेवून बाहेर गेलेले. मॉलमध्ये कपडे बघतांना, अचानक तिच्याहातून सूट पडला आणि समोरच्या माणसाने तो अलगत तिला उचलून दिला, आणि क्षणभरात नजर पडताच .. “हे .. तू इथं कशी? किती दिवसांनी भेटलीस…? आताही तशीच …
आई हि त्यागाचं दुसरं नावं असच म्हटल्या जातं. खरंही आहे ,पण नुसता त्यागच असतो का? आनंद नसतो ? स्त्रीच्या स्त्रीत्वाला पूर्ण करणारा जीवनातला अनमोल आंनदी क्षण असतो मातृत्व. जो जगण्याची नवीन दिशा देतो. भरकटलेल्या मनाला स्थिरता आणतो. आयुष्यभर आनंदाच्या क्षणांचा पाऊस पाडतो. ज्यात शेवटपर्यंत स्त्रीत्व न्हावून निघत असतं. मग मी मुलांसाठी खुप काही केलंय, त्याग …
वारे हा सारा संसार स्त्री हि एकचं पण आईपणाला मान आणि बायकोपणाला अपमान मानो ना मानो .. परंतु हे सत्य आहे आपल्या समाजाचं घरात आज बैठक होती, रिया आणि राहुलच्या लग्नाला वाचवण्यासाठी हा शेवटचा प्रयत्न होता सर्वांचा, रियाचे सासरचे आणि माहेरचे, अगदीच लग्न जुळवून आणणाऱ्या काकांचं सर्व कुटुंबहि हजर होतं. राहुल म्हणाला, “हि माझ्या आईला …
प्रिय मना, कसा आहेस रे!! मला सांभाळून दमत नाहीस कारे! म्हणशील तू मला,आज…. कशी माझी आठवण झाली! रोज तू मला मारतेस, लहान सहान बाबी माझ्या कोंबून ठेवतेस, इतरांच्या मनाचा वेध घेतेस, पण स्वतः च्या मनाला सावर स्वतःला म्हणतेस. राब राब राबतेस. कधी माझा विचार करतेस, तुला कशी आज आठवणं आली…. कि, माझ्या मनातल्या मनाने तुला …
“प्रिया माझा चहा मिळेल का? मला निघायचं आहे.” “हो हो आणते, कसली एवढी घाई? वेळ होत असेल तर घ्या गाळून तुम्ही.” सुमंत हळूच उठला आणि बेड रूम मध्ये डोकावत म्हणाला, “काय ग? काय सुरु आहे?” “काही नाही मी जरा माझे ड्रेस बघत होते, बघाना, माझ्याकडे कुठलाच नवीन फॅशन चा ड्रेस नाही हो!” “पण सकाळी सकाळी …
भाग १ इथे वाचा http://www.urpanorama.com/13505/ सगळं इथेच विसरायचं ह्या विचारात तिने कसं बसं स्वतःला सावरलं आणि प्रक्टिस साठी पोहचली, सुधीर आधीच पोहचला होता तिला बघून तो स्मित हसला आणि अलगत तिच्या शेजारी येवून बसला, “सुंदर दिसते आहेस तू, तुझा हा सावळा रंग अगदीच मोहात पाडतो मला” त्याने मग तिला हात लावला आणि म्हणाला, “हे नक्षीदार …
सांग ना काय चूक आहे माझी?… वयाच्या विसाव्या वर्षी देवा ब्राह्मणाच्या साक्षीने आणि आई बाबांच्या संमतीने लग्न झालं तुझ्याशी. हळूहळू गुंतले तुझ्यात. प्रेम काय असतं , हे तू आयुष्यात आल्यावर कळलं. फक्त तुझ्यासाठी मी आयुष्यभर जगेन हे वचन मी माझं मलाच दिलं. तुझ्या प्रेमाखातर तुझ्यामुळे जुळलेली प्रत्येक नाती मनापासून जपली. कधी स्वतःचा मीपण दाखवत मिरवले …
लग्नाला १० वर्ष झालेली मानसी आज स्वतःला आरश्यात बघून जरा नाराज होती, मग दुपारी तिने जुना अल्बम काढला आणि स्वतःचे फोटो बघत राहिली. चार वाजता तिची मुलगी साक्षी घरी आली आणि तीही तो जुना मम्माचा अल्बम बघायला लागली. आणि लगेच मम्माचा लहानपणचा फोटो बघून ओरडली, “अरे .. मी तर हुबेहूब अशीच दिसते,” मग तिने प्रत्येक …
ती जननी, तीच पालन करणारी. ती सुरुवात, तीच जगाची उद्धरणी. ती प्रेम, तीच सर्वाना सोबत घेणारी. ती दिशा, तीच मार्ग दर्शवणारी. ती सर्वस्व हरून.. आयुष्यात बाजी मारणारी. ती स्त्री…………आणि ती मी … मग खरं आहेना! हमसे है दुनिया ये सारी…हम दुनियासे नाही…. “कसला हा वूमन डे? काम कमी तर होत नाहीत ना बायकांची… ? आणि इथे …
स्त्री…. जेव्हा तू मुक्त होशील.. स्त्री पुरुष समानता जेंव्हाही बोलल्या जाते तेव्हां तेव्हा माझ्या मनाला एक सल लागते. ती जरा वरची स्टेप वाटते मला.. आता तुम्ही म्हणालं हे काय. पण खरं आहे स्त्री पुरुष समानता समाजात रोवण्याआधी स्त्री मुक्त व्हायला हवी तिच्या आखलेल्या चौकटीतून. स्त्री मुक्ती वर बोलणाऱ्या कहीदा स्वतःच्या चौकटीतच अडकून बसतात. आणि मग …
“ये जास्त बोलू नको, आणि हे असले चोचले चालायचे नाही हा माझ्या घरात, आणि काय ग तुझ्या माहेच्यांची एवढी पण लायकी नाही का कि ते तुला आणि मला जरा ढंगाचे कपडे घेतील. नाही मुलीचा काही अधिकार असतो कि नाही. कायद्याने असतोच ना! तो मागू नये म्हणून तरी सर्व कसं थाटात मुलीचं करतात लोकं एवढं पण …
अचानक राधिका काकूने फोन केला, “काय ऐकते आहे मी? तू म्हणे…. सासूला साड्या धुवायला लावतेस, शोभतं का तुला…? किती सहन केलंय ग तुझ्या सासूने…? खूप रडत होत्या त्या, सुमन सांगत होती. मला बाई फारच वाईट वाटलं…. तुझ्या कडून अशी अपेक्षा नव्हती हा मला. स्वतःच्या मर्जीने लग्न केलं म्हणजे क्या स्वतःला राणीच समजतेस काय?” स्मिता गोड …
सुमंत आज गंभीर होऊन घरातच बाथरूम च्या बाहेर चकरा मारत होता आणि शशीने दार उघडलं, गंभीरसा चेहरा करत ती आरश्या जवळ जाऊन उभी राहिली. सुमनंतने सुस्कारा दिला आणि सामोरं वळला, “शशी असू देत, पुढला महिना ट्राय करू आपण, मूड घालवू नको, व्हॅलेंटाईन येतोय काहीसं मस्त प्लॅन करू परत…. व्हॅलेंटाईन स्पेशल….” शशी स्वतःला न्याहाळत म्हणाली, “तुला …
सादर लेखाचे पहिले व्हर्जन दोन वर्षाआधी मॉम्सप्रेसोवर प्रकाशित झाले होते(पती पत्नी- कधी दोस्त तर कधी दुश्मन ) त्यानंतर सादर लेखाचा इंग्रजी अनुवाद आंतरराष्ट्रीय स्थरावर पारितोषकासाठी नामंकित झालेला होता. मराठीचा लेख आजही विविध ग्रुपवर आणि वॉट्स अप वर विनानावाने फिरतोय हि खंत आहे. तसेच काही लेखकांनीही स्वतःच्या नावाने प्रकाशित करण्याची चुकी केलीली आहे. प्रतिलिपी आणि मोम्स्प्रेसो …
जगभरातल्या स्त्रियांनी आंदोलन केलं होतं कि त्याना स्वतःसाठी वेळ मिळत नाही. एक तास त्यांच्यासाठी वाढवावा. मग असा शोध सुरु झाला ज्याने दिवसाचा एक तास वाढणार होता. तब्ब्ल ५० वर्षाच्या रिसर्च आणि परिश्रमानंतर वैज्ञानिक लोकांना पृथ्वीवरचा एक तास वाढविण्यास यश मिळालं होतं. सर्वीकडे जयजकार होत होता. सर्च स्त्रिया खुश होत्या, गृहिणी पासून तर नौकरी करणाऱ्या सर्वच. तसे नियमही …
भवऱ्या सारखा ह्या फुलावरून त्या फुलांवर उडणारा रितेश. रागिणीशी लग्न जुळलं म्हूणन खूप वानवायचा. कही मुलींना नाकारल्या नंतर रागिणीच्या गोऱ्यापान रुपाने घायाळ केलं होतं त्याला. आपल्या सारख्या रुबाबदार माणसाला रागिणी सारखी रूपवान आणि गुणवान बायकोच हवी हा त्याचा मनाला शब्द होता. मीचं तिच्यासाठी परफेक्ट आहे हा विचार त्याला दिवसें न दिवसं तिच्यासाठी वेडं करत होता. …
इकडे कुणाल आकृतीकडे म्हटल्या प्रमाणे पोहचला होता, सोबत आकृतीसाठी तिच्या आवडती वाईन घेवून गेलेला. सुरवातीच्या प्रत्येक गप्पांमध्ये दोघेही रमले होते आणि कुणाल आकृतीला मध्ये मध्ये कधी तिच्या कमरेला तर कधी कुठे हात लावत होता. पण आकृती काही केल्या कुणालला वाव देत नव्हती. बराच वेळ झाला तरी अनिकेश घरी आला नाही म्हणून आकृती जरा त्याला फोन …
पंधरा दिवसांनी कुणालची परत फायनल मिटिंग होती अनिकेश सोबत. आज काय तो निर्णय घ्याचाच ह्या विचारात दोघीही होते. अनिकेशने आधीच सर्व टीम मेम्बर्स ला विश्वासात घेत सर्वांकडून मंजुरी घेतली होती. प्रोजेक्ट सर्व मताने पास झाला होता. कुणाला अनिकेशच्या कॅबीन मध्ये पोहचला. “काय मग पार्टी कधी ठरवायची? “ “तू सांग, काय विचार केलाय? मला वाटत नाही …
अनघाच्या लग्नाला जेमतेम सहा महिने झालेले, जरा रुळायला लागली होती तरी फारशी खुलली नव्हतीच. अनघाला घरात नौकरी करण्यासाठी नकार होता, पण तीला करायची होती. कस समजवावं घरच्यांना हे तिला कळतच नव्हत. पण घरच्यांच्या संमतीशिवाय काही करायचं नाही हेही तीच ठरल होतच. सुरु होते प्रयत्न … त्या दिवशी सहज विचार मग्न घरात एकटीच होती तर काकु …